« Podróże z Awicenną » są opowieścią o Maxie w jego wędrówce po europejskiej kulturze. którą odbiera na trzech poziomach : spotkania, refleksji i reagowania.Niektóre osoby lubią grać w koszykówkę, inne rozwiązywać zadania fizyczne czybawić się w politykę. Max lubi rozmyślać. Dość rzadkie zajęcie we współczesnym świecie.
Zauważył, że kultura europejska jest silnie zdominowana myśleniem możliwościami, a nie realnymi faktami.
« Wszystko jest możliwe », « Tak, my możemy » jako hasła wyborcze we Francji czy w USA najwyraźniej wskazują, że w naszej kulturze uznaje się rozumowania oparte na czystych, wydumanych możliwościach logicznych. To, co realnie istnieje przyjmuje się jako drugorzędne, albo wprost nieważne. Za tę sytuację Max czyni odpowiedzialnym Awicennę. To jego koncepcja filozofii, niekiedy mylona z koncepcją św. Augustyna, zdominowała średniowieczną Europę. A przez prace Jana Dunsa Szkota, Kartezjusza, Kanta, Hegla i Heideggera opanowała wszelką dzisiejszą myśl filozoficzną czy nawet światopoglądową. Dla Maxa, jedynym sposobem wyzwolenia się z tego myślenia możliwościami jest powrót do rozważań zaproponowanych przez Arystotelesa i Tomasza z Akwinu, według których kulturę buduje się w oparciu o rozumienie realnie istniejących bytów, a wśród nich osób, a nie tylko promując swoje pragnienia.Poprawne rozumienie miłości w formie prostej życzliwości też może pomóc w wyrwaniu się z okowów świata czystych możliwości.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire